کتاب رمان گتسبی بزرگ اثر اسکات فیتز جرالد

کتاب گتسبی بزرگ یک رمان کلاسیک از نویسنده آمریکایی اسکات فیتزجرالد است که در دهه ۱۹۲۰ میلادی در نیویورک و لانگ آیلند رخ می‌دهد.

`
گتسبی بزرگ کیست؟ این سوالی است که بسیاری از خوانندگان رمان مشهور فیتزجرالد با آن مواجه می‌شوند. گتسبی بزرگ یک شخصیت پیچیده و مرموز است که زندگی خود را به دنبال عشق گذشته‌اش، دیزی بوکانان، می‌گذراند. او یک تاجر ثروتمند و مهمان‌دار است که در خانه‌ای عظیم در لانگ آیلند زندگی می‌کند. او با استعداد، جذاب، بخشنده و بلندپرواز است، اما همچنین تکبر، دروغگویی، تقلب و خشونت را نیز در خود جای داده است. گتسبی بزرگ نمادی از رویای آمریکایی است که به دنبال شادی و ثروت است، اما در نهایت با ناامیدی و مرگ روبرو می‌شود.

داستان از دیدگاه نیک کاراوی، یک جوان ثروتمند و متعلق به طبقه بالا که به عنوان همسایه جی گتسبی، یک مرد مرموز و پرجاذبه که از طریق تجارت غیرقانونی ثروت زیادی به دست آورده است، روایت می‌شود.

نیک شاهد عشق نابود کننده گتسبی به دیزی بوکانان، همسر تام بوکانان، یک مرد خشن و خیانتکار است. کتاب گتسبی بزرگ به عنوان یک نماد از روح زمان خود، ژاز اِیدج، شناخته می‌شود که در آن جامعه آمریکایی با تغییرات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی سرعت بخشیده بود. کتاب گتسبی بزرگ همچنین به عنوان یک اثر هنری برجسته و یک شاهکار ادبی محسوب می‌شود که با زبان شاعرانه و تصویرسازی قوی خود، خواننده را به دنیای شخصیت‌های خود جذب می‌کند.

کتاب رمان گتسبی بزرگ نوشته‌ی اسکات فیتز جرالد، بدون شک یکی از برترین رمان‌های قرن بیستم است که در اوج ظرافت و هنر، پیام‌های خود را در قالب هوس، هرزگی، تباهی و بی‌قیدی که همه در ثروت نهفته، به مخاطب عرضه می‌کند.

کتاب رمان  گتسبی بزرگ (The Great Gatsby)، یک رمان فاخر از ادبیات کلاسیک امریکایی است که ظاهرأ داستانی در مورد عشق بی‌ثمر یک مرد به زن است. با این حال، زمینه‌ی اصلی رمان دامنه‌ای بزرگتر و کمتر رمانتیک دارد. این کتاب به سراغ نقدگونه‌های مختلفی از مضامین عدالت، قدرت، صلح، خیانت، رویای آمریکایی و از همه بیشتر تفاوت طبقات اجتماعی پرداخته است.

این رمان آمریکای ثروتمند پس از جنگ جهانی اول را به تصویر می‌کشد. گتسبی قهرمان کتاب، مردی خود‌ساخته و بزرگ است که مانند هر انسان دیگری مجموعه‌ای ‌از خوبی‌ها ‌و بدی‌ها را دارد، اما خوبی‌های ‌او از بدی‌هایش ‌بیشتر و بزرگترین اشتباه او لجاجت و پافشاری بر روی یک آرزوی محال به باد رفته است.

گاه باید با دنیا و ناملایمات ‌آن سازگار شد و دنیا را دور زد! کاری که گتسبی انجام نداد و چون خواست از نزدیکترین راه به مقصد برسد، نتوانست حریف دنیا شود و زمین خورد.

در بخشی از کتاب گتسبی بزرگ می‌خوانیم:

یک شب پاییزی -پنج سال پیش- وقتی برگ‌های پاییزی داشتند می‌ریختند، آن‌ها در خیابان قدم می‌زدند و بعد به جایی رسیدند که هیچ درختی نبود و پیاده‌رو از نور ماه سفید شده بود. آن‌ها، رو در روی هم ایستادند. شب سردی بود با هیجانی اسرارآمیز که فقط دو بار در سال هنگام تغییر آب و هوا رخ می‌دهد. نور چراغ خانه‌ها در سکوت به تاریکی بیرون هجوم می‌آورد و در بین ستارگان غوغایی بود. گتسبی از گوشه‌ی چشم‌اش می‌دید که بلوک‌های دیوار پیاده‌رو مثل نردبان هستند. از آن‌ها بالا رفت و جایی مخفی را در بالای درخت‌ها دید، اگر تنها بود می‌توانست بالاتر برود و اگر بالا می‌رفت، می‌توانست بر بام جهان بایستد و طعم شیرین پیروزی را بچشد.

قلب‌اش تند و تندتر می‌زد. صورت سفید دِیزی در مقابل صورت‌اش قرار گرفت. می‌دانست اگر این دختر را ببوسد و خیالات نگفتنی‌اش را برای همیشه به عقد نَفَس فانی او درآورد، افکارش دیگر هیچ‌گاه مانند فکر خدا مغشوش نخواهد بود. پس منتظر ماند و برای چند لحظه‌ی دیگر به نوای دیاپازونی که به ستاره‌ای دیگر نواخته می‌شد، گوش سپرد. بعد، او را بوسید. وقتی لب‌هایش را بر لبان دِیزی گذاشت، لب‌های او برایش مثل گل شکفت و روح در جسم او کاملاً دمیده شد.