کتاب گندزدایی از مغز اثر فیث جی هارپر

کتاب «گندزدایی از مغز» با عنوان فرعی «چگونه علم را به یاری بگیریم و از شر نگرانی‌ها، افسردگی‌، خشم، هراس‌ها و وسواس‌ها خلاص شویم» اثری از «فیث جی. هارپر»، نویسنده‌ی محبوب آمریکایی است.

هارپر در این کتاب به شیوه‌ای کاملا متفاوت سعی می‌کند راهکارهایی تاثیرگذار و مفید به کسانی ارائه کند که اسیر احساسات منفی و تفکرات نابودکننده شده‌اند.

کسانی که در شرایط دشواری گرفتار هستند و حتی خودشان هم نمی‌دانند چرا.

این کتاب برای کسانی است که همواره می‌پرسـند:

«امـا، چـرا؟» افـرادی کـه وقتی کودک بودند با پرسیدن سوالاتی درباره چگونگی کار جهـان، اطرافیانـشان را به‌ستوه می‌آوردند و بزرگترهـا را کلافـه کـردند تـا بتواننـد جهـان اطرافـشان را بهتـر بشناسند و جایگاهشان را در آن پیدا کنند.

این کتاب، برای آن دسته افرادی است که از اینکه دیگـران بـه آن‌ها بگویند چه کاری را باید انجام دهند و چه کاری را نباید و به اصطلاح برایـشان تعیین تکلیف کنند، بیزارند.

کسانی که به دنبال ابزار و اطلاعاتی هستند تا دریابنـد برای بهترشدن حالشان چه کاری باید انجام دهند.

کتاب گندزدایی از مغز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم
این کتاب به علاقه‌مندان به کتاب‌های توسعهٔ فردی پیشنهاد می‌شود.
به دنبال راهی هستند تا خودشان را پیدا کنند.
از شنیدن این که دیوانه‌، تنبل، نادان یا زیادی حساس هستند، خسته شده‌اند.
از بدحالی خودشان گریزان هستند، آن هم در حالی که دیگران فکر می‌کنند آن‌ها خودخواسته این درماندگی را انتخاب کرده‌اند.
می‌خواهند از احساسات و افکار منفی خود و دیگران رها شوند، اما نمی‌دانند چطور.

خلاصه کتاب گندزدایی از مغز

نویسنده‌ی کتاب گندزدایی از مغز سعی کرده ابتدا چشم خوانندگان را به دنیای علمی روان‌شناسی و خوددرمانی باز کند؛ اما زود قضاوت نکنید!

این بخش از کتاب به زبانی خودمانی و کاملا ساده عملکرد اعصاب و ساختار مغز را نشان می‌دهد.

سپس، چندین و چند راهکار و توصیه معرفی می‌کند که تمام آن‌ها عملی و شدنی هستند و تاثیر چشم‌گیری در مسیر پاک‌سازی مغز دارند.

در نهایت هارپر امکانات درمانی خاص را معرفی می‌کند. طبق گفته‌ی خودش، او از مخالفان استفاده از دارو یا روش‌های درمانی غربی نیست. اما باور دارد که این‌ها یکی از صدها روش درمانی هستند.

درباره کتاب گندزدایی از مغز

گذشته از حرف‌های خواندنی و جذاب فیث هارپر، تمرینات کوچک و مختصری هم لابه‌لای بحث‌های مختلف کتاب آمده است. به این تمرینات به چشم مشق شب و تکلیفی که باید برای‌اش نمره بگیرید، نگاه نکنید. قرار است به کمک این تمرین‌ها موقعیت خود را در مسیر بهبود پیدا کنید و از علت چیزهایی که برای‌تان اتفاق می‌افتد، سر در بیاورید.

این کتاب برای مطالعه‌ی خاص در مورد اضطراب‌ هم مفید است. بعضی از مطالب کتاب ممکن است تلنگری سنگین برای‌تان باشد، چون واقعیت‌ها را همان‌طور که هست بیان می‌کند و از حرف‌های رنگی شده و باملاحظه خبری نیست. شاید چندان با چنین مطالبی سازگار نباشید؛ اما هارپر معتقد است اگر ندای «این کتاب رو بنداز دور» را نادیده بگیرید، می‌توانید با خود واقعی‌تان روبه‌رو شوید و خودتان را بهتر درک کنید. همیشه به ما گفته‌اند باید مثبت‌اندیش باشیم و از احساسات منفی دوری کنیم؛ اما هارپر با این حرف‌ها موافق نیست و روش خاص خودش را برای رویارویی با این احساسات دارد.

در بخشی از کتاب گندزدایی از مغز می‌خوانیم

اهمیت اندوه: یادتان هست که با هم سر نمودار بهبودی از آسیب حرف زدیم؟ اگرچه برایتان گفتم که این نمودار هیچ معیار طلایی ندارد که بشود قطعی روی‌اش کار کرد، اما پژوهشگران این نکته را دریافته‌اند که میانگین نود روز را می‌شود برای بازگرداندن حالت تعادل و سلامت در افراد در نظر گرفت. سی روز اول این روند هم سخت‌ترین و حساس‌ترین و شکننده‌ترین بخش کار است. شاید که در این میان اتفاقی پیش بیاید و مشکلی در روند کار ایجاد کند. در این صورت نشانه‌هایی از آسیب در بیمار بروز می‌کنند که بسیار شبیه به افسردگی، اضطراب یا دیگر نشانه‌های معمول بیماری‌های روانی هستند.

در این میان، فرد باید فضای کافی را برای زاری و غم داشته باشد تا دچار واکنش آسیب نشود. غمگین باشید: از آنچه آزارتان می‌داده، از دستش داده‌اید، زندگی که می‌خواستید داشته باشید و ندارید.

بیماری‌های روحی جدی مثل افسردگی و اضطراب زمینه‌های ژنتیک مستعدی را هم در فرد دارند، اما تحقیقات نشان داده که این‌ها نیازمند یک جرقه‌ی مناسب هم هستند. غم فروخورده گاهی دقیقا در مقام همان جرقه عمل می‌کند. این که به خودتان مجال درمان ندهید، می‌تواند سبب‌ساز تغییرات بیوشیمیایی در مغز شود.

هنوز هم دیر نشده‌! ممکن است سی روز یا سی سال گذشته باشد، اما برای بسیاری از آدم‌ها، درمان یک واکنش زخم‌دار و آسیب‌مند نیازمند این است که برگردند و سر چیزی زاری کنند که هیچ وقت اجازه‌اش را نداشتند برایش غمگین باشند. غم همیشه باعث ترس ما بوده؛ حالا می‌خواهد مال خودمان باشد یا دیگری. مثل آبشاری سیاه که ته ندارد.

وقتی اجازه نمی‌یابیم که این زاری را انجام بدهیم، در دل‌مان توده می‌شود و به شکل «آسیب اندوه» درمی‌آید. این حد از غم ناگشوده و نشکفته، در گذر زمان به یک بیماری روحی بدل خواهد شد. بیایید زودتر از این تعریفات بگریزیم و به ستایش از غم بپردازیم.