کتاب یک عاشقانه آرام اثر نادر ابراهیمی

یک عاشقانه آرام عنوان رمانی از نادر ابراهیمی نویسندهٔ ایرانی است. این کتاب برای اولین بار در سال ۱۳۷۴ در تهران توسط نشر روزبهان منتشر شد. در بهار سال ۱۳۹۷ این کتاب در لیست پرفروش‌ترین کتاب‌های طرح عیدانه کتاب و همچنین در لیست ۱۰ کتاب پرفروش طرح پاییزه ۱۳۹۷ و طرح تابستانه ۱۳۹۶ در قسمت کتاب‌های عمومی تألیفی، قرار گرفت.

داستان این رمان در سال ۱۳۵۷ و در بحبوحهٔ انقلاب ایران می‌گذرد. دو شخصیت اصلی داستان، گیله مرد و عسل، دو جوان انقلابی هستند که در یک محفل سیاسی با هم آشنا می‌شوند و به سرعت عاشق یکدیگر می‌شوند. با شروع انقلاب، این دو جوان نیز در راه مبارزه با رژیم شاهنشاهی قرار می‌گیرند و در این راه با مشکلات و سختی‌های بسیاری روبرو می‌شوند.

یک عاشقانه آرام روایتی عاشقانه و در عین حال حماسی از عشق و مبارزه است. این رمان با بیان شیوا و شاعرانهٔ ابراهیمی، به یکی از محبوب‌ترین آثار ادبیات داستانی ایران تبدیل شده است.

شخصیت‌های اصلی داستان

• گیله مرد : قهرمان داستان، یک جوان انقلابی و اهل گیلان است. او فردی پرشور و احساساتی است و عشق را به عنوان امری متعالی و مقدس می‌داند.
• عسل : شخصیت دیگر داستان، یک دختر جوان و زیبا از آذربایجان است. او نیز فردی انقلابی و آگاه است و به دنبال تغییر در جامعه است.

مضامین اصلی داستان

• عشق : عشق یکی از مضامین اصلی داستان است. عشقی که میان گیله مرد و عسل شکل می‌گیرد، عشقی عمیق و ماندگار است که در برابر همهٔ مشکلات و سختی‌ها پایدار می‌ماند.
• مبارزه : مبارزهٔ سیاسی یکی دیگر از مضامین اصلی داستان است. گیله مرد و عسل در راه مبارزه با رژیم شاهنشاهی و تحقق آرمان‌های خود، به سختی‌ها و خطرات بسیاری روبرو می‌شوند.
• انقلاب : انقلاب ایران نیز یکی از مضامین اصلی داستان است. داستان در بحبوحهٔ انقلاب ایران می‌گذرد و وقایع انقلاب به طور مستقیم بر زندگی شخصیت‌های داستان تأثیر می‌گذارد.

نقد و بررسی

یک عاشقانه آرام یکی از آثار ماندگار ادبیات داستانی ایران است. این رمان با بیان شیوا و شاعرانهٔ ابراهیمی، توانسته است مخاطبان بسیاری را در سراسر جهان به خود جذب کند. داستان عاشقانهٔ گیله مرد و عسل، روایتی زیبا و آموزنده از عشق و مبارزه است که در ذهن مخاطبان باقی می‌ماند.

این رمان به زبان‌های مختلفی از جمله عربی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی ترجمه شده است.

برشی از کتاب یک عاشقانه آرام اثر نادر ابراهیمی

عاشق، یاغی‌ست؛ امّا یاغیانِ بزرگ، اصولی دارند.

زیبایی یاغیگری، فقط در حفظ همان اصول است.

عاشق، جدّی‌ست؛ امّا عبوس نیست.

عسل، بی‌خود از خویش، با صدای بلندِ شتابان گفت: اینطور نمی‌شود. اصلاً نمی‌شود. از سفرِ بلندِ رؤیا آمده‌یی. خوب است. عالی‌ست. شدنی، امّا، نیست. هر هفته وَ در تمام هفته‌های عُمرْ خود را تکرارکردن __ حتّی به زیباترین صورتِ ممکن __ زندگی‌مان را مملو از کسالتی مرگبار خواهدکرد، و ما را «خسته از بی‌رنگیِ تکرار». چارچوب. هر قدر چارچوبی که به کار می‌بری بزرگ باشد __ به خیالِ خودت برای وسعتِ میدانِ عمل __ بومِ بودنِمان را سخت‌تر و بی‌رحمانه‌تر به صلیب می‌کشد __ از چار سو. این، خویشتن را با بهترین دارِ دنیا به‌دارآویختن است. خویشتن را به داری آهنین و استوار آویختن.

عسل، سرریز می‌کند؛ امّا نه به سنگینی و کُندیِ عسل.

__ تو یک‌سال، شب‌وروز، در آن اُتاقکِ مُحقّرِ درهم‌ریخته نشستی و نوشتی __ یک سال. یک برنامهٔ مدرسه‌یی تمام‌عیارِ غم‌انگیز: انشا، اِملا، ریاضیات، ورزش؛ انشا، املا، ریاضیات، ورزش؛ انشا، املا…

به‌التماس می‌گویم: عسل! عسل! مجبورت که نکرده‌ام. چرا اینطور هراسان شده‌یی؟ میخْ‌کوبی‌ات که نکرده‌ام. تو، مثل همیشه، کاملاً آزادی. این تقدیر نیست که نتوانی از آن سرپیچی کنی. من سرنوشتْ نساختم، برنامه نوشتم… من… من…

صدای آرامِ گریه‌ام برخاست. همهٔ این جان‌کندن‌های ذهن و عین، فقط به‌خاطر آن محبوبِ آذری من بود. زن گفته‌بود: زندگی‌مان در بی‌نظمی غریبی غرق شده‌است. در یکنواختیِ پیری که بوی نا می‌دهد. در چرکابهٔ ارواحِ بلاتکلیف. تو می‌گفتی: «عادت، یعنی دورشدن از انسانیت، از تفکّرِ خلّاق». مگر نه؟ حال، نگاه‌کُن! موج‌ها ما را به این‌سو و آن‌سو می‌اندازند و زمانی هم بر ماسه‌های ساحلی خواهندانداخت: ماهی‌های مسموم‌شدهٔ مُرده. لَزج. گندیده. ما حتّی خوب‌ترین کارهای‌مان را به‌عادت می‌کنیم…