کتاب نوستالژی فارسی اول دبستان دهه‌ شصت

کتاب نوستالوژی فارسی اول دبستان: زمان خیلی سریع می‌گذرد، مثل یک چشم به هم زدن. همین دیروز پای نیمکت‌های چوبی نشسته بودند و حروف الفبای فارسی را یاد می‌گرفتند. از آن روزها تا حالا نزدیک چهار دهه گذشته است. این چهار دهه یعنی فرصت کافی برای یاد گذشته و خاطره‌بازی. برای بچه‌های دهه‌ 60 و 70، دوران کودکی چندان هم با خاطرات خوب و خوشی همراه نبوده است.
کتاب نوستالوژی فارسی اول دبستان همه چیز همانطور است که باید باشد، دست‌نخورده و ناب، درست مثل همان روزهای قدیم. جلد، صفحات این کتاب و خط‌‌به‌خطش مثل همان روزهاست. این کتاب شاید برای بچه‌های امروز چندان جذابیتی نداشته باشد. اما برای بچه‌های دهه‌ شصت (60) و دهه هفتاد(70)، تمام دنیایشان بوده و هست. جلو جلو صفحاتش را ورق می‌زدند و چشم‌هایشان از این همه چیزی که باید یاد بگیرند باز می‌ماند.

کتاب نوستالوژی فارسی اول دبستان این بچه‌ها مثل دفترچه خاطراتی است که نوشته‌ها و رازهایش را با تمام هم‌دوره‌ها و بچه‌های محل خود شریک شده‌اند، بچه‌هایی که دلخوشی‌شان در زندگی همین درس و کتاب بود و بعدش هم یک دست گل کوچیک در بن بست محله. کتاب‌ها را آنقدر پرشور و سریع ورق می‌زدند که گوشه‌ی تمام آن‌ها جابه‌جا تاخورده و فرسوده شده بود. قهرمان زندگی‌شان نه باربی بود و نه بن‌تن، نهایتش امین و اکرم را داشتند. خواهر و برادری که الگوی رفتار و سبک زندگی‌شان هم بودند. دختر و پسری باادب که همیشه به پدر و مادر خود احترام می‌گذاشتند. از آن اولش که امین در سینی سیب داشت، تا جایی که ماه را تماشا می‌کردند، یا به سفر می‌رفتند، بچه‌ها را هم با خودشان به دنیای کوچک و زیبایشان می‌کشاندند.

از کوکب خانم، کبری و… هم تا دلتان بخواهد نکات زندگی و رفتارهای درست را یاد گرفتند. تا وقتی به پایان کتاب رسیدند و از «معلم عزیزشان تشکر کردند که به آن‌ها خواندن و نوشتن را یاد داد».
حالا کتاب نوستالوژی فارسی اول دبستان اینجاست، هرچند قدیمی و رنگ‌ورو رفته، اما برای بچه‌هایی که زبان مادری را با همین کتاب یاد گرفته‌اند، حس نوستالژیک آن شیرین، عمیق و ماندگار است و دوست‌داشتنی‌ترین حسی است که تا به‌حال تجربه کرده‌اند.