کتاب نوستالژی فارسی چهارم دبستان دهه‌ 60

کتاب نوستالوژی فارسی چهارم دبستان دهه‌ 60: زمان خیلی سریع می‌گذرد، مثل یک چشم به هم زدن. همین دیروز پای نیمکت‌های چوبی نشسته بودند و حروف الفبای فارسی را یاد می‌گرفتند. از آن روزها تا حالا نزدیک چهار دهه گذشته است. این چهار دهه یعنی فرصت کافی برای یاد گذشته و خاطره‌بازی. برای بچه‌های دهه‌ 60 و 70، دوران کودکی چندان هم با خاطرات خوب و خوشی همراه نبوده است.
کتاب نوستالوژی فارسی چهارم  دبستان همه چیز همانطور است که باید باشد، دست‌نخورده و ناب، درست مثل همان روزهای قدیم. جلد، صفحات این کتاب و خط‌‌به‌خطش مثل همان روزهاست. این کتاب شاید برای بچه‌های امروز چندان جذابیتی نداشته باشد. اما برای بچه‌های دهه‌ شصت (60) و دهه هفتاد(70)، تمام دنیایشان بوده و هست. جلو جلو صفحاتش را ورق می‌زدند و چشم‌هایشان از این همه چیزی که باید یاد بگیرند باز می‌ماند.

کتاب نوستالوژی فارسی چهارم دبستان دهه‌ 60 این بچه‌ها مثل دفترچه خاطراتی است که نوشته‌ها و رازهایش را با تمام هم‌دوره‌ها و بچه‌های محل خود شریک شده‌اند، بچه‌هایی که دلخوشی‌شان در زندگی همین درس و کتاب بود و و بعدش هم یک دست گل کوچیک چهاتایی تایی روی کتاب فارسی چهارم ابتدایی. کتاب‌ها را آنقدر پرشور و سریع ورق می‌زدند که گوشه‌ی تمام آن‌ها جابه‌جا تاخورده و فرسوده شده بود.

کتاب با شعر ای نام تو بهترین سرآغاز نظامی گنجوی شروع می شد.

پترس فداکار در این کتاب بود. و خاطرات دو کاج کنار سیم پیام اینجا ماندگار شد.

نغمه باز باران با ترانه هنوز در گوشمان طنین انداز است.

حالا کتاب نوستالوژی فارسی چهارم دبستان  اینجاست، هرچند قدیمی و رنگ‌ورو رفته، اما برای بچه‌هایی که زبان مادری را با همین کتاب یاد گرفته‌اند، حس نوستالژیک آن شیرین، عمیق و ماندگار است و دوست‌داشتنی‌ترین حسی است که تا به‌حال تجربه کرده‌اند.