کتاب رمان قصر آبی اثر لوسی ماد مونتگمری

کتاب رمان قصر آبی نوشته‌ی لوسی مود مونتگمری، داستان به یادماندنی دیگری از خالق آن شرلی است که از ماجرای عاشقانه‌ی دختری به نام والنسی می‌گوید که زندگی خشک و بدون عشقی داشته و تصمیم می‌گیرد این روند را تغییر دهد.

کتاب رمان قصر آبی دومین اثر مشهور لوسی مود مونتگمری محسوب می‌شود.
کتاب قصر آبی بیشترین شهرتش را در سال‌های آخر قرن بیستم به دست آورد. این کتاب الهام‌بخش آثار مختلفی از جمله بانوان عمارت میسالونگی اثر کالین مک کالو بوده است و از روی آن نمایشنامه‌های زیادی هم نوشته شده است.

کتاب رمان قصر آبی به زبان‌های مختلفی برگردانده شده است و چند ترجمه‌ی فارسی هم دارد.
قصر آبی یک اثر کلاسیک قدرتمند است.
این کتاب با ادبیاتی قابل‌توجه نوشته شده است و یکی از نمونه‌های ارزشمند ادبیات کانادا در قرن بیستم به‌حساب می‌آید. کتاب رمان قصر آبی فرازوفرودهای زیادی دارد و پر از توصیفات جزئی و فضاسازی‌های قدرتمندی است که در کار هر نویسنده‌ای دیده نمی‌شود.
داستان کتاب هم جذاب و گیراست و خیلی زود به سرنوشت شخصیت اصلی داستان علاقه‌مند خواهید شد. خواندن کتاب رمان  قصر آبی به تمام کسانی که می‌خواهند یک داستان عاشقانه و آرام را بخوانند و ساعت‌ها در جهان دیگری سرگرم باشند توصیه می‌شود.

در  کتاب رمان قصر آبی (The blue castel) والنسی یک دختر بیست و نه ساله‌ی مجرد است که هیچ عشقی را در زندگی‌اش نداشته و همه او را به چشم یک پیر‌دختر نگاه می‌کنند.

در بخشی از کتاب رمان قصر آبی می‌خوانیم:

وقتی دخترعمو استیکلس در می‌زد، والنسی می‌دانست که ساعت هفت و نیم است و باید بیدار شود. تا جایی‌که یادش می‌آمد دخترعمو استیکلس، همیشه ساعت هفت و نیم درِ اتاقش را می‌زد. دخترعمو استیکلس و خانم فردریک استرلینگ از ساعت هفت صبح بیدار می‌شدند اما والنسی چون لاغر و ضعیف بود به خاطر یک سنت خانوادگی می‌توانست نیم ساعت بیشتر بخوابد. والنسی ‌که امروز از بیدار شدن در صبح امروز بیش از هر صبح دیگری متنفر بود از خواب بیدار شد. چه دلیلی برای بیدار شدن وجود داشت! یک روزِ کسل‌کننده‌ی دیگر مثل بقیه‌ی روزها. پر از کارهای بی‌ارزش و بی‌معنی‌ که هیچ سودی برای کسی نداشت. اما اگر فوراً بیدار نمی‌شد، نمی‌توانست تا ساعت هشت خود را برای صبحانه آماده کند. در خانه‌ی خانم استرلینگ قوانین سختی برای وعده‌های غذایی وجود داشت. در طول همه‌ی این سال‌ها، صبحانه ساعت هشت، نهار ساعت یک، شام ساعت شش سرو می‌شد و هیچ بهانه‌ای برای دیر کردن پذیرفته نمی‌شد بنابراین والنسی با ترس و لرز بیدار شد.